Dag 16: Verdwalen in de “jungle” bijna onmogelijk

Ontbijt is tussen half 9 en half 10, best vroeg voor ons doen. Maar het eerste Moslim gebed maakt Rob en Manon om 6 uur al wakker. Na het Hollandse ontbijt met hagelslag en echt witbrood kunnen we er weer even tegen. We huren fietsen en met Naomi en Rob als navigator gaan we om half 11 van start. De zon schijnt volop dus we smeren dubbel en dik zonnebrand. We fietsen door Kampung’s (= wijk) waar je anders met de auto niet komt. Continue wordt “Hello” naar ons geroepen en als het ze lukt (we fietsen als Hollanders natuurlijk lekker door) komt er nog “Where are you going?” of “Where are you from?” Verder hoef je niet te gaan want meer spreken ze niet, als bovenstaande vragen al duidelijk waren uitgesproken. En zonder te vragen wezen ze ons de weg, we zijn duidelijk niet de eersten die de tocht maken. Of vragen waar we heen willen. Verdwalen hier is dus onmogelijk. De mensen hier zijn heel vriendelijk en vrolijk! Eerste stop is een Wau maker, oftewel een vlieger maker. Aanstaand weekend is er een evenement met vliegers, helaas zijn we er niet bij. Daarna kwamen de kroepoek makers. Voorbij fietsen is geen optie, ze weten dat die toeristen op de fiets voor hun komen. We kijken hoe de dames de plakjes netjes neerleggen op de bamboe rekken en dit dan bovenop het dak leggen om te drogen. Na 9.4 km komen we aan bij pontje nummer 1. Eerst een verfrissing bij een tentje langs de weg. We waren het bekijken waard van de oudjes die er zaten koffie te drinken.
Dan op naar de bootjes die je naar de overkant brengen. We hebben 2 bootjes nodig om samen met de fietsen overgezet te worden. Het is een tocht van 2,5 km, met de longtail bootjes is dat zo gepiept. Aan de andere kant pakken we de draad weer op. Hier vinden we een wajangpoppen maker. Hij wordt helemaal blij van ons (of de meiden eigenlijk ) en wil met iedereen op de foto. De meiden geven een demonstratie van het poppenspel en Naomi helpt wat gaatjes slaan in een wajangpop in de maak. Met handen en voeten laat hij weten dat de pont, net beneden hem, pas om half 1 gaat en we dus nog 30 minuten moeten wachten. Hij biedt ons wat stoelen aan en ging zelf weg voor het middaggebed. Rob scoort ondertussen bij een stalletje Dodol. Dodol is een soort toffee. Het is gemaakt van kokosmelk, kokos suiker en rijstmeel, En is kleverig, dik en zoet. Het stilt de honger voor even. Het half uurtje op de pont wachten wordt ¾ uur en dan zien we in de verte een bootje komen. Het is nog even een gedoe om de fietsen er op te krijgen, maar ook hier maakt niemand er zich druk om. Het is een echt hakkepuf bootje, veel herrie, weinig vaart. Aan de andere kant gekomen staan we in de stad. Gauw een eettent in en lunchen (om half 3). De meiden vinden de Thaise Tom Yum vies….. Daarna nog even de Central Market in. Een hal van 3 verdiepingen waar vis, fruit, kruiden en kleding wordt verkocht. Dan is het nog 5 km terug fietsen naar Pasir Belanda.
Het was een heerlijke fietstocht, zeker een aanrader. We plonsen nog snel even het zwembad in om af te koelen. Onze snoetjes zijn prachtig gekleurd. Eten doen we weer bij de buurvrouw. En dan lekker even uitzakken in ons chalet.
Morgen op naar Kapas Turtle Valley op Kapas Island. Als we de recensies lezen gaat dit ook weer goed vertoeven worden.