Day 7: Meet and greet

We "verrassen" Rob met ontbijt op bed voor zijn verjaardag. Daarna doen we het nog even dunnetjes over in de ontbijtzaal.
Koffie met gebak doen we bij Carlo's om de hoek. Wellicht bekend bij je als de Amerikaanse tv serie waar bakker Buddy (hugh) taarten voor elke gelegenheid maakt. Wij kiezen voor de worteltjestaart, tiramisu en cheesecake. En dat heeft ons zeker gesmaakt.
Naast de winkel stopt bus M24 die ons naar het VN gebouw brengt. Ik word als "the boss " beschouwd en krijgt een sticker voor op de borst. De rest krijgt een oranje armband. Dan nog even de security check. Ondertussen maakt Rob een foto van mijn sticker. Echter wordt dit niet gewaardeerd door de dienstdoende beveiliger. We moeten de foto weer verwijderen. Lokale folklore noemt Rob dat. De check stelt verder niet veel voor. Het flesje water mag zelfs mee naar binnen. Eenmaal binnen boeken we de guided tour en we treffen een leuke guide uit Japan. Ze vertelt met veel enthousiasme haar verhaal. We krijgen het hele verhaal over de VN werkzaamheden te horen en mogen alle zalen in. Beter konden we het niet treffen. Bij het verlaten van 1 van de zalen lopen we Ban Ki Moon tegen het lijf. Ja, echt waar. Rob en Elana staan aan aan de goede kant van de gang en schudden zijn hand. Ik word gehinderd door de bodyguards en kan alleen nog even snel een foto schieten. Rob zijn verjaardag kan niet meer stuk. We hebben free wifi dus delen deze boodschap met de hele wereld. Van een medelander mogen we de close up foto van Ban Ki Moon hebben.
Verder is er nog een tentoonstelling over Hiroshima en de vreselijke gevolgen ervan. Dit wil je echt nooit meemaken.
Na de rondleiding zitten we nog even op een bankje voor een moment van stilte ivm 4 mei. Het is 4 minuten over 8 in Nederland, maar waar kun je nu beter even stilstaan bij wereld vrede dan op de plek waar 193 naties zijn vertegenwoordigd die strijden voor dit punt. Het geeft een bijzonder gevoel.
Elana heeft nog sjans met een jongen die haar telefoonnummer vraagt. 06 11 en de rest verzin je zelf....Was het antwoord maar ik weet niet of hij daar iets aan had.
Bij het verlaten van het VN gebouw is de straat afgezet en is het druk met politie. Even vragen wat er aan de hand is en we weten dat Obama er aan komt. Wat een bijzondere dag. De beloofde 5 minuten werden iets langer, maar na een half uur kwam de stoet voorbij. Deze keer geen handen schudden. Zelfs geen glimp. Alleen een foto van van de auto. Maar fysiek stonden we 10 meter van Obama vandaan.
Onze volgende stop is het 17th department van de politie. Nog geen bericht gehad over onze rugzak, dus dan maar aangifte doen. Maar als je denkt dat je bij CSI komt, dan kom je toch bedrogen uit. Nou komen wij ook niet voor een moordzaak, maar dit kantoor zou in Nederland echt niet kunnen. Een knappe politieman vraagt de reden van onze komst en wijst ons aan een politieman toe achter een hekje. Hij helpt een andere toerist dus wij wachten even. Ondertussen kunnen wij alvast het formulier invullen. Na 20 minuten keert de knappe politieman (kennelijk hoofd bureau zaken) terug en ziet ons nog zitten in de wachtrij. Hij roept 1 van de dames en dan mogen we door het hekje. De dame checkt de gegevens en wil de plaats van delict weten. En als wij Jamaica station zeggen komt een oudere vrouw vanuit de rechterhoek met de district naam. Echter weet de juffrouw die ons helpt niet hoe je dat schrijft. De oudere vrouw spelt het en ondertussen wordt een andere agent aan het werk gezet. Hij zit pikante dames op zijn mobiel te bekijken en heeft helemaal geen zin om mee te helpen. Dus wij zijn de pineut. Als hij niet in het systeem kijkt moeten we vanavond om 19.00 uur terug bellen voor het case number. Ik vraag nog of ze een systeem hebben waar gevonden voorwerpen in geregistreerd staan. Ja, dat hebben ze maar daarvoor moet 1 van de andere agenten de zaak eerst ingevoerd hebben in het systeem. Oké, we geven het op. Rob checkt nog even het telefoonnummer, want schrijven is niet haar beste vak. Een foto van dit alles durven we niet te maken.
Op naar het eerste de beste subway station. Dan kunnen we terug naar het hotel. Even mobiel opladen en een restaurant uitzoeken in Little Italy. Ondertussen hebben we ook nog stoelen voor de vlucht terug geboekt. Morgen nog even online inchecken en dan is de terugweg weer geregeld.
In Little Italy kiezen we voor het restaurant dat ons is aanbevolen. We kunnen achterin in de tuin zitten. Echt druk is het er niet. Maar we maken het gewoon gezellig. Per slot van rekening hebben we een verjaardag te vieren. Het eten is goed, de bediening had gezelliger gekund. De area is om half 10 wel wat uitgestorven. Als we 15 minuten later weer op Times Square staan is het gezellig druk. Bij Revlon zetten we ons nog even op het billboard met "Love is on".

Dan gauw op ons bedje nog even de laatste dingen doen en dan de oogjes toe. Morgen nog tot 3 uur om ons te vermaken en dan richting JFK voor de terugreis. Elana wil daar nog even eten bij de Panda Express. En we moeten nog even checken op Jamaica station en JFK of er toevallig nog een blauwe rugzak staat. En dan hebben we er alles aan gedaan.