Dag 2 Dubai: open doors, open minds

Vandaag hebben we een echt programma gemaakt. Eerst naar de moskee, de enige moskee die voor niet-moslims te bezoeken is.
We vertrekken om 08.45 uur, lopend naar het busstation. Omdat we geen echte kaart hebben lopen we in de richting, bijna goed. Gelukkig is het niet koud vandaag en is een eindje wandelen niet erg. Een uiterst vriendelijke beambte helpt ons aan kaartjes en de juiste bus. De bushokjes langs de weg hebben allemaal airco (!), maar op het busstation niet, gelukkig komt de bus snel. Na 20 minuutjes stappen we uit, pfff wat is het heet buiten.
Ook in de het ontvangstcentrum van de moskee worden we weer heel vriendelijk ontvangen. Na een kleine bijdrage aan Mohammed mogen we binnen op luxe banken zitten, arabische koffie (soort slappe thee met nootmuskaat smaak) dadels, oliebolletjes ed nuttigen.
Hoewel we aan de kledingvoorschriften voldoen, kleden we ons toch om in een passende jurk. In de moskee vertelt een Engelse moslima ons de geheimen van de Islam. Het is een uiterst vriendelijk geloof, ja de terroristen worden ook vermeld. Dat ontploffen is niet de bedoeling, als dat echt in de Koran had gestaan zouden er geen 1,6 blljoen moslims op meer de wereld zijn, toch... We leren van alles over de Hadj, de jaarlijkse afdracht van 2,5% van je spaargeld, 5x per dag bidden en hoe je moet bidden.
Na afloop gaan we nog naar het ontvangstcentrum om wat te drinken. de dames eten kamelenijs (moet goed komen zegt Manon, want Allah is met ons vandaag), Elana ziet Super Allah in een blad en Naomi heeft een bijzondere voorkeur voor ijs smaak! Gelukkig voor ons is het motto van deze moskee: open doors, open minds.
We gaan weer terug met de bus, heen met 8, dus volgens Rob kan terug ook met 88. Niet helemaal, maar uiteindelijk komen we toch bij de metro. Het plan is om eerst kaartjes te kopen voor de Burj Kalifa te kopen dan te eten bij de Panda (Elana's favoriete fastfood tent). In de metro staan de dames relaxed in de dames wagon. Rob staat weer tussen de oksels en zo te ruiken is het zelfs voor de arabieren erg warm vandaag...
Het bezoeken van het hoogste gebouw ter wereld (828 meter) is best kostbaar, maar moet een keer kunnen, het is tenslotte maar 1 keer vakantie. Manon had bedragen genoemd van EUR 175 tot EUR 275, leuk bedragje voor een retourtje met een lift.
Dus toen Rob uiteindelijk maar EUR 50 betaald leek te hebben,viel dat best mee. En ach, hoe erg is het uiteindelijk wanneer blijkt dat je een komma foutje hebt gemaakt in de valutaomrekening.... We blijken de tour naar de 148e verdieping gekocht te hebben en niet die naar de 125e. Omzetten en cancelen gaat niet meer, dus we gaan er het beste van maken.
Wanneer we ons melden bij de ingang van de tour, worden we meteen meegenomen door een Arabier naar de VIP lounge, het kost wat, maar dan blijken we een VIP tour te hebben. Leren banken, arabische koffie, dadels, buikdanseressen het is er (bijna) allemaal. Er staat een hele rij voor de lift, maar daar hoeven wij niet in te staan, dat is voor het klootjesvolk, bij elke stop worden wij meteen door een medewerker naar voren gehaald. De lift gaat 9m/s en je voelt je oren. Op de 125e stappen we over voor het laatste kleine stukje van 23 verdiepingen. Aangekomen worden we ontvangen met vers vruchtensap, baklava en macarons. We beginnen gauw te wennen aan onze status. Het uitzicht is ongelofelijk, de buitentemperatuur net zo onaangenaam als beneden en de draaideur naar buiten is van een niet nader te noemen fabrikaat.
We mogen ook nog langs de 125e en 124e verdieping. Daar aangekomen verwachten we het einde van onze VIP status, maar ook daar mogen we weer voor en zelfs bij de afdaling mogen we meteen in de lift stappen voor dat het gepeupel mag instappen. Onze diva vindt het inmiddels raar dat die anderen gewoon bij ons in de lift mogen staan...
Terug op de grond gaan we naar de grootste water fontein show ter wereld kijken (hoogste straal komt 150 meter, aanlegkosten 150 miljoen Euro!) Het lijken wel Amerikanen, met alles groter en hoger. Het is inderdaad prachtig!
We sluiten de dag af (na het eten van patat gemaakt van aardappels uit Biddinghuizen), met een romantische boottocht over de Creek met de watertaxi en terug. De marktjes (souks) zijn ook daar, maar het is te laat en we zijn te moe. Morgen gaan we daar nog een poging wagen, dan is alles van onze Dubai Bucketlist doorgestreept.