Dag 15: Selamat datang ke Pasir Belanda!

Naomi en Rob nemen nog een duik in het zwembad en dan pakken we de koffers en gaan we richting Kota Bharu. Onderweg passeren we de verkeersborden: “Pas op voor overstekende olifanten en tapiers”. Foto maken lukt niet, in dit verkeer moet je ogen aan alle kanten open hebben.
Rond 3 uur arriveren we bij Harry op Pasir Belanda. Vertaald: Hollands zand. Genoemd naar de gebeurtenis van een paar honderd jaar geleden, toen de Hollanders met hun schepen aan de Maleisische stranden arriveerden. Enfin, Kota Bharu is het meest islamitische gedeelte van Maleisië. Nog geen schreeuwde shopping malls, hele hoge torenflats of toeristische resorts. Ergens in een buitenwijk, via kleine smalle weggetjes, ligt ons verblijf. Acht houten huisjes met een veranda in een rondje op een grasveld. En een zeer welkom van een Maleisische dame die ons gelijk uitnodigt voor het eten bij de buurvrouw MakCik (= tante). Achter het huis van Harry ligt het zwembad, net zoals bij Belum resort, met uitzicht op het water. Elana noemt het een sloot, maar die opteert voor 5 a 6 sterren hotels om ervaring op te doen voor haar carrière in de hotel business (en ze leest deze stukjes toch niet :-).
We nestelen ons na een “frisse” (je hoeft hier niet door te komen) duik aan de rand van het zwembad om lekker relaxed een boekje te lezen. De kleur op ons gezicht begint al aardig te komen. Sommige delen hebben zelfs al een beetje te veel gehad.
Versnaperingen haal je bij de receptie en dat schrijf je op in een kasboek. Heerlijk zo relaxed.
Welkom bij Pasir Belanda!
Dus even wat drinken halen en wat chippies en dan kunnen we een spelletje doen op het terras naast het zwembad.
Om 7 uur begint het eten bij MakCik en we moeten ons nog haasten om op tijd te komen. Tafels staan al gedekt dus we kunnen zo aanschuiven. De buurvrouw kan inderdaad goed koken. Halverwege de avond komt ze nog even gedag zeggen, voordat ze naar het gebed gaat. Tot op heden hebben we nog niet veel oproepen voor het gebed gehoord, zowel niet in Dubai als ook niet in Maleisië. Maar vanavond horen we op “gepaste” afstand (voor ons) de hele avond gebeden. We sluiten de maaltijd af met een ijsje. Daarna koffie op onze veranda, onder toeziend oog van de salamanders en diverse andere insecten. Na dit verhaal nog een potje kaarten op het terras en dan is dag 15 voorbij.
Morgen gaan we de fietstocht van 4,5 uur doen (op verzoek van Naomi de lange versie) en hopelijk nog een nightmarket meepakken.