Dag 22: Saté fondue en een beetje geduld

Dat was een ouderwets backpack nachtje. 2 fans stonden te blazen, maar dat hielp maar half. Alles plakte en was klam. Na een paar uur stelde Manon voor om andersom te gaan liggen, dan kregen we wat meer frisse lucht van de fans. Maar het bleef zweten. Tot een uur of 3, toen ging het hard regenen en koelde het af. Je raadt het al: even later werd het fris en weer gingen we draaien…
Het hostel ontbijt voldeed, wel zelf afwassen!
Vandaag doen we echt rustig, tot na 12 uur blijven we hangen op de buitenplaats bij het hostel. Via de Mac (koffie in stenen bekers!) gaan we winkelen in de shopping mall, maar weinig succes. Dan op zoek naar de Nederlandse roots in Melakka. Eerst pakken we de grote ronddraaiende uitzicht schotel die ons naar 110 meter hoogte lift. Dat oriënteert ons een beetje, zodat we een plan kunnen maken. We zien de replica van het Portugese oorlogsschip (Portugal was de 1e bezetter van Melakka), het Stadhuys (Nederland was de 2e en langste bezetter) en de fortificaties. Engeland was de 3e bezetter (met 4 jaar onderbreking door de Jappen). Engeland heeft vooral van alles gesloopt, ze wilden het handelscentrum verplaatsen naar Penang. We lopen door de Heerenstreet totdat we moe, zweterig en dorstig in de Jonkerstraat een airconditioned cafeetje vinden. Daar waar het gisteren hutje-mutje schuifelen was, rijden nu auto's!
Maar om 6 uur wordt de night market weer opgebouwd. Vanavond willen we echter een andere lokale specialiteit proeven: saté fondue. Er staat een restaurant goed aangeschreven, vlakbij ons hostel. Gisteren stond er een rij van een meter of 20 buiten, maar toen was het een feestdag. Vandaag staat er echter weer een rij van 20 meter mensen te wachten en er zijn maar 10 tafels! Beter lang wachten dan niet te koop is het spreekwoord, dus we sluiten aan. Elana en Rob lopen ondertussen terug naar de market, om een souvenir te kopen die Elana gisteren had gezien. Wanneer we na 45 minuten terug komen staan Manon en Naomi inmiddels vooraan. Na nog 10 minuutjes mogen we aanschuiven. Stel je niet te veel voor van het restaurant, half buiten, naast een heel drukke weg met auto's, plastic stoeltjes en een rvs ronde tafel.
In het midden van die tafel zit een gat met een gasbrander. Daar wordt een pot met pindasaus ingezet en aan de kook gebracht. In een gekoelde vitrine liggen allerlei saté stokjes: (inkt)vis, groente, vlees (zelfs varkensvlees!), kwarteleitjes en uiteraard wat zaken die we niet kunnen thuisbrengen. Afrekenen gaat achteraf door het tellen van de overgebleven stokjes (ter indicatie: 1 stokje kost € 0,24). Je stopt de stokjes in de satépot en wacht tot het gaar is. Regelmatig komt er iemand langs om te roeren en bij te vullen. De satésaus wordt ook ter plekke in de pot gemaakt; suiker, gemalen pinda's en allerlei kruiden. De saus smaakt duidelijk anders dan de pindasaus die wij kennen en is zeker pittiger…
De 1e ronde stokjes zoekt Rob uit, de meiden kiezen nog een 2e ronde stokjes. Pindasaus vult aardig, dus we zitten goed vol. De rij buiten is ondertussen alleen maar langer geworden.
Nog 1 nachtje zweten, dan gaan we weer verkassen naar een hotel zonder S en met airco en zwembad. Het waren een paar drukke weekjes voor de familie Dröge, nu moeten ze even bijkomen. Bijvoorbeeld door een Canal cruise in de rivier door Melakka.